Bijna het einde van mn jaar

Ik ben hier nu al 9 maanden en ga over 2 maanden weer naar huis. In de zomervakantie heb ik veel rondgereisd met de andere uitwisselingsstudenten uit Nederland. Ik ben naar Catamarca en San Francisco in Cordoba geweest. Ook zijn de andere Nederlanders een paar dagen bij mijn stad gekomen. De zomervakantie was eigenlijk heel saai want overdag was er niks te doen want het was te heet en veel disco's waren gesloten 's nachts van de hitte. Maar de laatste maand van de zomervakantie waren ze wel open en ben ik dus elke avond uit gegaan. Vaak kwam ik dan rond 8-10 uur 's ochtends thuis en bleef slapen tot 6 uur 's middags. Mijn ritme was dus wel een beetje raar. Toen begon school weer en moest ik weer om 6 uur 's ochtends opstaan. Ik ben nu weer naar een ander gezin verplaatst. Mijn oude hostmoeder had een operatie en moet nu 2 maanden in bed blijven en haar moeder komt in het huis wonen om haar te verzorgen. Er was dus geen plek meer voor mij. Ik kreeg een telefoontje van mijn area representative en binnen een uur moest ik mn spullen pakken en zou ik van huis veranderen. Mijn nieuwe familie is heel aardig maar heeft tot nu toe wel een beetje strenge regels. Ik moet bijvoorbeeld bij het uitgaan al rond 3 uur thuiskomen. Maar dat is juist het moment dat de feestjes in de disco's beginnen. Maar ik woon hier pas net dus hoop dat dat misschien nog verandert. Met mijn Spaans gaat het nu heel goed. Ik kan gewoon meekomen en met alle gesprekken mee doen. Ik woon nu wel in een wat gevaarlijkere buurt. Zo hoor ik regelmatig iemand buiten beroofd worden. Gelukkig is er met mij nog niks gebeurd. In mijn oude huis ging ik elke dag een uurtje lopen, maar dat kan nu helaas niet meer, omdat ik hier niet alleen naar buiten kan. Wel moet ik een half uur naar school lopen 's ochtends en 's middags. Op school doe ik eigenlijk nog steeds niks. De leraren nemen me nog steeds niet echt serieus. Nu begrijp ik wel waar ze het over hebben, maar nog steeds is de manier van lesgeven heel anders en zijn we het grootste deel van de tijd dingen aan het overschrijven van het bord omdat niemand lesboeken heeft. Ook heb ik wiskunde maar ik herken er helemaal niks van en heb geen flauw idee wat ze aan het doen zijn. Een week geleden ben ik op school heel hard uitgegleden en ben op mn gezicht gevallen en heb nu een blauw oog, dus mensen denken nu dat ik in een gevecht ben geweest. Het geeft me wel street cred. Het is wel een beetje moeilijke om vrienden te maken. Ik heb wel veel vrienden gehad, maar na een tijdje zijn die vriendschappen verwaterd. Veel mensen weten dat ik toch bijna wegga, dus steken er niet echt moeite in om een vriendschap op te bouwen. Ze vinden het wel leuk om met me uit te gaan een naar feestjes te gaan, maar meer wordt het vaak niet. Ik ben nu van mijn laatste twee maanden aan het genieten. Ik zie jullie weer 18 juli, chau!